Over naakt schilderen en damesfietsen

Er worden steeds vaker fouten gemaakt in het spatiegebruik. Die spaties worden te pas en te onpas gebruikt. Helaas steeds vaker te onpas. De Engelse ziekte wordt dat wel genoemd. Want Engelsen schrijven samengestelde woorden niet aaneen, maar in het Nederlands is het wél de regel om die woorden aan elkaar te schrijven. Samengestelde woorden zijn woorden die opgebouwd zijn uit twee of meer woorden met een eigen betekenis.

Wat maakt dat nu uit, hoor ik sommige lezers denken: wat maakt het nu uit of ik woorden, samengesteld of niet, wel of niet aan elkaar schrijf? Nou, dat kan best veel uitmaken. Vergelijk de volgende twee zinnen: ‘Ik zag twee dames fietsen.’ of ‘Ik zag twee damesfietsen.’ Voelt u ’m? In de eerste zin ziet u twee vrouwen die aan het fietsen zijn, in de tweede zin zag u twee fietsen zonder stang… Nog een voorbeeld: ‘Ik ga een workshop naaktschilderen volgen.’ Dat betekent wat anders dan wanneer u een workshop naakt schilderen gaat volgen…

Een tip: alles wat je uitspreekt als één woord, schrijf je in de meeste gevallen ook als één woord. ‘Langetermijngevolgen’ bijvoorbeeld spreek je normaal gesproken achterelkaar uit en niet als lange-termijn-gevolgen. Eén woord dus, in plaats van drie.

Maar ja, soms is dat toch best lastig lezen, zo’n samengesteld woord. Het woord ‘jazzzangeres’ is correct gespeld, maar leest niet echt lekker. In dat soort gevallen mag er altijd een koppelteken, een ‘streepje’, worden gebruikt: ‘jazz-zangeres’. Poeh, dat scheelt!